 |
| την εικόνα δανειστήκαμε από το http://donpsychote.blogspot.gr/ |
Κι αν σ' αυτή την απεργία, δεν αφήναμε τα παιδιά μας στη γιαγιά να "λιώσουν" στην τηλεόραση;
Κι αν σ' αυτή τη απεργία, δεν περιμέναμε το βράδυ τους "πρετεντέρηδες" για να μάθουμε τι έγινε με τους δασκάλους;
Κι αν σ' αυτή την απεργία, οι δάσκαλοι ήταν στα σχολεία;
Κι αν μαζί τους ήταν και οι γονείς; και τα παιδιά;
Να "ανοίξουμε" τα σχολεία...
Να ακούσουμε, να μιλήσουμε, να δούμε...
Τι σχολείο έχουμε; Τι σχολείο μας "ετοιμάζουν"; Τι σχολείο θέλουμε;
Αφίσα, πανώ, πορεία "πήραμε" και στην άλλη απεργία....
Σ' αυτή την απεργία ας "γνωρίσουμε" ξανά τους δασκάλους μας, τους μαθητές μας, τα παιδιά μας, τους δασκάλους τους.
"Ανοιχτά" σχολεία... με συζητήσεις, προβολές, εκδηλώσεις, να ξαναβρούμε τη χαμένη μας κοινότητα.
Η Πλατεία Συντάγματος είναι πια "κέντρο" μόνο για τη μέτρηση των χιλιομετρικών αποστάσεων, ας "χτυπήσει" η καρδιά των σχολείων, ας "χτυπήσει" η καρδιά της κάθε γειτονιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου